De brief van Judas

Inhoud van de brief van Judas

De brief van Judas is kort maar krachtig. Helaas is niet duidelijk voor wie hij precies geschreven is. Het belangrijkste onderwerp in de brief is het vasthouden aan het geloof zoals dat vanaf het begin van de kerk is doorgegeven. Iedereen die dat niet doet en anderen daarin probeert mee te trekken, zal gestraft worden. Om de lezers extra te waarschuwen, noemt de schrijver een aantal gebeurtenissen uit de geschiedenis van Israël waarbij God echt zijn straffen uitvoerde.

Opmerkelijke gebeurtenissen 

Opmerkelijk aan de brief van Judas is dat sommige van die gebeurtenissen wel in het Oude Testament, het eerste deel van de Bijbel, beschreven zijn, maar sommige ook niet. Die verhalen zijn alleen bekend uit Joodse boeken die los van het Oude Testament zijn doorgegeven. Zo staat in het Oude Testament bijvoorbeeld niets over de val van de engelen. Ook hoor je niet over een ruzie tussen de duivel en de engel Michaël om het lichaam van Mozes. In Judas wordt ook een profetie van Henoch gebruikt, die niet terug te vinden is in de Bijbel. Wel bestond er in de tijd van het Nieuwe Testament een heel boek met profetieën waarvan men zei dat ze van Henoch waren. Van dat boek zijn ook gedeeltes gevonden in de grotten bij de Dode Zee (de Qumran-rollen).

Ontstaan

Als je aanneemt dat de brief door Judas, de broer van Jezus, is geschreven, moet hij tussen ongeveer het jaar 50 en het jaar 60 gemaakt zijn. Veel bijbelwetenschappers denken dat dit niet het geval is; zij zeggen dat de brief aan het eind van de eerste eeuw of het begin van de tweede eeuw is geschreven.

Schrijver

De schrijver noemt zichzelf Judas, de broer van Jakobus. In de evangeliën worden Jakobus en Judas genoemd als broers van Jezus (kijk maar eens in Marcus 6:3). Waarschijnlijk wordt met de aanduiding 'Judas' dus een broer van Jezus bedoeld. Sommige mensen zeggen dat deze Judas de brief ook geschreven heeft. Anderen zeggen dat iemand anders zijn naam heeft gebruikt, niet om de lezers te bedriegen, maar om te laten zien hoe belangrijk de inhoud was.