Oorlog in het Oude Testament

In het oude Testament staan veel verslagen en verhalen over oorlogen. Waarom en hoe voerde Israël oorlog?

Om iets te kunnen begrijpen van de oorlogen in het oude Testament, moeten we terug naar de belofte die God aan Abraham, Isaak en Jakob deed. Hij beloofde een land waar zij in vrijheid en vrede konden wonen. De nakomelingen van Abraham, Isaak en Jakob woonden veel jaren in Egypte. Zij zijn daarnaar toe verhuisd toen er in hun eigen land hongersnood was. Vervolgens bleven zij er 400 jaar.

Bevrijd uit slavernij

In die tijd groeide het geslacht uit tot een groot volk, maar werden zij ondertussen slaven van de Egyptenaren. God besluit het volk te redden uit slavernij en hen (terug) te brengen naar het land dat aan Abraham was beloofd. Met de bevrijding uit Egypte, maakt God het volk tot zijnvolk. Vanaf dat moment zijn zij Gods eigendom. God geeft hen wetten waar zij naar moeten leven. Israël is niet zomaar een volk, maar Gods eigen volk, vanwaar de Messias, de Redder voor de wereld zal komen.

Veertig jaar lang dwalen zij door de woestijn, omdat zij hardleers zijn en God niet willen eren en gehoorzamen. Dit is allemaal te lezen in het boek Exodus.

Redenen voor oorlog

In de tussentijd zijn in het beloofde land andere volken gaan wonen. Dus als het volk Israël na vierhonderd jaar slavernij voor het beloofde land Kanaän staat, geeft God de opdracht om de inwoners te doden. In de Bijbel worden verschillende redenen genoemd:

de zonden van de volken die in Kanaän woonden (Genesis 15:16)
door het doden van de Kanaänitische volken moet worden voorkomen dat de Israëlieten andere goden gaan vereren (Deuteronomium 20:18).
God geeft het volk dit land, zoals hij het aan Abraham, Isaak en Jakob heeft beloofd. Volgens het boek Jozua is God het die voor hen strijdt en de afloop van de strijd bepaalt, zelf hoeven ze daarvoor niets te doen (Jozua. 23:10; 24:13).

De oorlog die Israël voert, moet altijd dit doel dienen: het beloofde land veroveren dat God voor hen heeft bestemd. Zomaar oorlog voeren mag niet.

Vreemde volken

Soms wordt Israël, als het zich niet houdt aan Gods geboden, aangevallen door de volken in Kanaän en de landen daaromheen, zoals de Midjanieten, Amalekieten, Filistijnen, Assyriërs en Babyloniërs.

De Assyriërs stonden bekend om hun wreedheid. Vaak voerden zij hun krijgsgevangenen als slaven weg, soms doden zij bijna iedereen en vernietigden zij de stad. Om het volk te beschermen zodat het zou blijven bestaan, mocht Israël oorlog voeren.

Leger

Het leger van Israël bestond vooral uit soldaten te voet (voetvolk). Pas in de tijd van koning Salomo kreeg Israël strijdwagens. De Kanaänieten, de Filistijnen en de Assyriërs hadden die al. Israël had dus weinig wapens en minder soldaten. De bijbel spreekt zelfs negatief over het bezit van paarden en strijdwagens (zie Hosea 1:7; Jesaja 30:16 en Micha 5:9).

Israël was dus anders dan de andere volken: Israël vocht alleen als God het wilde en toestond. Een groot leger hebben was geen doel op zich. De profeten herhalen dat God geen god is van wapens en geweld. Hij belooft een toekomst waarin zwaarden worden omgesmeed tot ploegijzers en speren tot snoeimessen. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander volk en niemand zal meer weten wat oorlog is (Jesaja 2:4; Micha 4:3).

Wapens

Deze wapens kwamen in de tijd van het Oude Testament voor:

persoonlijke verdedigingswapens(schild, helm en pantser);
de pijl en boog(gemaakt van hout of metaal en van de pezen of darmen van dieren);
het mes(kort steekwapen);
het zwaard(scherp steek- of slagwapen, soms tweesnijdend);
de speer(een stok met aan het uiteinde een brede, metalen punt);
de lans(een lange stok waarmee voetvolk iemand van een paard of wagen kon stoten);
de slinger(een stukje touw met een leren lap waarmee men een voorwerp kon wegslingeren);
de knots(een stok met aan het uiteinde een bal met punten);
de stormram(een wagen met een toren waarmee men een stadsmuur kon innemen);
strijdwagen(aangevoerd door één of meerdere paarden).

Meer weten?

In het Nieuwe Testament kan je meer lezen over een geestelijke strijd en de symbolen van de wapenrusting.